Ný stjórnskipan ?

Svaf ég á verðinum ?  Sami forsetinn í áratug, sömu flokkarnir við stjórn um áratug.  Davíð við stjórnvöldin í einn og hálfan áratug.  Nei það skipti víst engu máli þótt ég hafi aldrei kosið þann mann né hans flokk.  Ég fékk engu ráðið.

Nú vona allir að nýjar kosningar breyti einhverju.  Og það er reyndar alveg nauðsynlegt að hafa von. En skyldi nýir ráðamenn breyta stjórnsýslunni ?  Skyldi niðurstaða rannsóknar á klúðrinu leiða í sér miklar breytingar ?  Alþjóðlegur dómur um kvótakerfið hefur engu breytt.  Ráðleggingar hagfræðinga árum saman hafa engu breytt.  Fákeppni í matvöru, flugi, lyfjasölu, byggingarvöru, olíusölu, tryggingasölu...án mikillar samkeppni er látin líðast án átölu. 

Skyldi þá ný stjórnskipan taka á þessu öllu og gera þetta eins og hjá siðuðum þjóðum ....trúlegt ??....nei.  Held barasta ekki.

 

Meiri arður er sjálfslagt best

Ég man ekki hvenær ég heyrði fyrst framkvæmdastjóra segja það í fjölmiðlum að hans hlutverk væri fyrst og fremst að tryggja hluthöfum fyrirtækisins arð.  Það er ekki svo langt síðan, trúlega um 10 ár.

Hitt man ég vel hvað mér var brugðið við að heyra þetta.  Var maðurinn snarruglaður að tala um arð og aukinn pening til þeirra sem ríkastir voru ?  Að nefna hvorki starfsmenn né viðskiptamenn...bara peningagræðgina.  Hann hlyti fyrr eða síðar að fá það óþvegið.

Ég ég hafði rangt fyrir mér.  Fleiri og fleiri töluðu ekki um annað í fjölmiðlum.  Síðar uðru til heilu fjölmiðlarnir bara til um viðskipti.  Það átti að græða, ekkert að því að því þótt þeir ríkari yrðu ríkari.

Og mér fór að verða slétt sama líka.  Já já bara hið besta mál.  Þetta væri gangur lífsins.

Sennilega væri mér enn alveg hjartanlega sama ef þessir blessaðir menn og stjórnmálamenn sem dáðu þá...hefðu ekki brugðist. 

Nú treysti ég engum nema Jóhönnu Sigurðardóttur og Ellert B. Skram.

Ragnar Reykhás

Furðulegt hvað þessi kreppa breytir hratt sjónarhorni manns á ýmsum hlutum í eigin neyslu.   Á c.a einum mánuði hefur komið í ljós að eitt og annað sem maður keypti var verið að neyta í talsverðu óhófi (samt talin fremur hógvær fjölskylda í neyslu).

Ég ólst upp við það að mestallt sem keypt var til heimilisins var keypt í litlu kaupfélagi (Kaupfélagi Saurbæinga Skriðulandi).  Mjög margir versluðu nær eingöngu þar og töldu að allt sem ekki fengist í þessari annars mjög svo ágætu búð, væri óþarfi.  

Skilgreining á hvað er óþarfi er greinilega eitthvað sem tengist sterkt kaupmætti hvers og eins.  Sem þýðir að einhverjir geta með nokkuð auðveldum hætti haft mikil áhrif á mat okkar á slíku nema við séum haldin "kaupfélagstrúnni".

Úff.  Ferlega er maður "fattlaus".  Búinn að vera að kaupa ýmsar "nauðsynjar" sem maður nú telur algjörlega óþarfar.  Ja...hver er Ragnar Reykhás núna ?

Þörf vefsíða

Mikið var ég feginn að sjá að til væri vefsíða sem ég gæti þakkað Færeyingum fyrir lánið og vinskapinn.  Það hefur mörgum liðið þannig að þeim hefur fundist þeir hafa eitthvað til að þakka fyrir.

Góð og þörf vefsíða.

Færeyingum þakkað

Þegar eldur er laus

Efnahagsbálið á Íslandi logar skærar en flest önnur slík í Evrópu.  Nánast því flestir sem tjá sig um þennan bruna telja hann að stórum hluta  kveiktan af stjórnmálamönnum, sem haldið hafi um stjórnartauminn síðusta áratuginn eða svo.

Nú stjórna slökkvistarfinu sömu aðilar og kveiktu bálið.   Það virkar fáránlega en...

Þegar ég var lítill hafði ég gaman af því að kveikja í sinu heima í sveitinni.  Það fór eftir ákveðnum reglum sem pabbi stýrði.  Einu sinni freistaðist ég til að kveikja sinu í lítilli þúfu án vitundar pabba. Ég réði ekkert við eldinn og hann fór þegar í næstu þúfur og breiddist hratt út.  Ég hamaðist við að slökkva enda vissi ég uppá mig sökina.  Að lokum stöðvaðist sinubrunin; aðallega vegna þess að í mýri og skurðir stóðu að lokum í vegi fyrir honum.

Við þessar aðstæður hefði verið fáranlegt að reyna ekki að slökkva.   Því hef ég fullan skilning á því að sökkvimenn þjóðarinnar fari fram í tilraunum í að koma böndum á efnahagsbálið. 

Það verður síðan að koma í ljós hvort einhver treystir þeim til að fara með eldfæri aftur.

 

 

Tú alfagra land mítt

Tú alfagra land mítt
Tú alfagra land mítt,

mín dýrasta ogn!

á vetri so randhvítt,

á sumri við logn,

tú tekur meg at tær

so tætt í tín favn.

Tit oyggjar so mætar,

Gud signi tað navn,

sum menn tykkum góvu,

tá teir tykkum sóu.

Ja, Gud signi Føroyar, mítt land!

Þannig hljóðar fyrsta erindi þjóðsöngs Færeyinga.   Færeyingar ákváðu af frændsemi og stórhug að lána Íslendingum  peninga; mjög mikla peninga reiknað á höfðatölu.   Það er ekki í fyrsta skipti sem þeir koma til hjálpar.  Eftir snjóflóðið í Súðavík, í miðri eigin kreppu, söfnuðu þeir miklum peningum.  Mér hefur í þessum hugleiðingum gengið illa að finna viðhlýtandi dæmi þar sem Íslenska þjóðin hefur komið þeim til aðstoðar.  Rámar þó í það að að þeim hafi verið leyft að veiða innan íslensku lögsögunar eitthvað magn af fiski þegar kreppan var sem verst hjá þeim.

Vonandi gleymir ekkert íslenskt mannsbarn þessari aðstoð og minnist Færeyinga ætið vel.  Gaman væri að fleiri færu svo að fordæmi Háskólans á Bifröst og biðu Færeyingum að njóta vel hér á Fróni. Sjá fréttina hér. http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/2008/10/29/bydur_faereyingum_okeypis_nam/

Vatn

Undan farin ár hefur sala á vatni á flöskum aukist verulega.  Bæði er um að ræða kolsýrða drykki og ókolsýrða.  Fyrirtaks markaður virðist hafa verið fyrir vatnssölu á Íslandi; landi þar sem vatn úr krana, lækjum, vötnum og ám er fyrsta flokks.  Sem sagt við höfum kosið það sífellt oftar að borga fyrir drykk sem fæst ókeypis um allt land.

Erum við ekki frábær ?  

Hugarfar

Það er vissulega slæmt ef græðgi er leyfði í nafni kapitalisma þannig að óhóf eins leiði til þess að fjöldi fólks líður fyrir.

En það er að mínu viti enn verra þegar spiltur sjórnmálamaður í umboði kjósenda fer þannig með vald sitt að fjöldi fólks líður fyrir.

 

Bara til...

Þegar kreppan er yfirstaðin og fólk farið að ferðast á nýjan leik þarf maður eiginlega að fara að leita að stað þar sem Íslendingar verða ekki að aðhlátursefni.  

Mig langar t.d ekki mikið akkúrat núna til London eða Kaupmannahafnar.   Veit ekki með Skotland, hvort það gengi.  Hinsvegar gæti ég vel trúað að Írland gengi ágætlega, þeim er alveg í blóð borið að hafa horn í síðu Englendinga; óvinir Englands eru næstum sjálfgefnir vinir þeirra.

Svo má trúlega alveg gefa sér að Færeyingar taki vel á móti manni og kannski Norðmenn.  Síðan er ég alveg viss um að allar Múhameðstrúarþjóðirnar hafa ekkert meira á móti okkur eftir bankakreppuna en fyrir hana.

Já...hversvegna skyldi það nú vera.

Fall flakkarans

Það er því miður satt; flakkarinn minn datt í gólfið í miðri vinnslu.  Svona óhapp sem ekki á að geta komið fyrir.  Tölvuviðgerðaverkstæðið segir að hann sé svo mikið bilaður að ekki sé hægt að ná út af honum gögnum.  Önnur verkstæði segja að það sé hægt, en þá þurfi að opna hann og það sé bara gert erlendis.  Kosti hugsanlega um 100.000 kr.

Fall flakkarans kom illa við mig.   Inni á honum voru fjölskyldu- og ferðamyndir í þúsundatali, eða frá árinu 2004 ásamt haugi að skönnuðum gömlu myndum sem ég var að vinna með.  Einnig mikið af stafrænum vídeóklippum.  Myndirnar voru í minni eign, Birnu og Rikka.

Og nú get ég ekki fengið mig lengur til að taka upp myndavélina og taka myndir...ekki strax allavega.