Hvernig maður er Geir ?

Þúsundir Íslendinga kalla laugardag eftir laugardag á afsagnir.  Forsætisráðherrann segist ekki sjá neitt sem "kallar" á afsagnir.  Geir er greinilega ekki maður sem hlustar á fólkið í landinu.

Hvernig maður er Geir ?

Ekkert kallar á afsagnir

Sprengjuleiðin...er hún fær ?

Eitt sinn heyrði ég að sprengjuaðferðin gæti verið leið til þess að ná fram einherjum að markmiðum sínum.  Hún fellst í því að henda inn sprengju og láta hana springa, þannig að allt yrði logandi að átökum allstaðar.  Út úr því kæmi oft margt gott að lokum.

Ég vona að forseti vor kasti sprengjum í þessum eina tilangi.

Mikið fjallað um ummæli forsetans

Ragnar Reykhás

Furðulegt hvað þessi kreppa breytir hratt sjónarhorni manns á ýmsum hlutum í eigin neyslu.   Á c.a einum mánuði hefur komið í ljós að eitt og annað sem maður keypti var verið að neyta í talsverðu óhófi (samt talin fremur hógvær fjölskylda í neyslu).

Ég ólst upp við það að mestallt sem keypt var til heimilisins var keypt í litlu kaupfélagi (Kaupfélagi Saurbæinga Skriðulandi).  Mjög margir versluðu nær eingöngu þar og töldu að allt sem ekki fengist í þessari annars mjög svo ágætu búð, væri óþarfi.  

Skilgreining á hvað er óþarfi er greinilega eitthvað sem tengist sterkt kaupmætti hvers og eins.  Sem þýðir að einhverjir geta með nokkuð auðveldum hætti haft mikil áhrif á mat okkar á slíku nema við séum haldin "kaupfélagstrúnni".

Úff.  Ferlega er maður "fattlaus".  Búinn að vera að kaupa ýmsar "nauðsynjar" sem maður nú telur algjörlega óþarfar.  Ja...hver er Ragnar Reykhás núna ?

Þörf vefsíða

Mikið var ég feginn að sjá að til væri vefsíða sem ég gæti þakkað Færeyingum fyrir lánið og vinskapinn.  Það hefur mörgum liðið þannig að þeim hefur fundist þeir hafa eitthvað til að þakka fyrir.

Góð og þörf vefsíða.

Færeyingum þakkað

Tú alfagra land mítt

Tú alfagra land mítt
Tú alfagra land mítt,

mín dýrasta ogn!

á vetri so randhvítt,

á sumri við logn,

tú tekur meg at tær

so tætt í tín favn.

Tit oyggjar so mætar,

Gud signi tað navn,

sum menn tykkum góvu,

tá teir tykkum sóu.

Ja, Gud signi Føroyar, mítt land!

Þannig hljóðar fyrsta erindi þjóðsöngs Færeyinga.   Færeyingar ákváðu af frændsemi og stórhug að lána Íslendingum  peninga; mjög mikla peninga reiknað á höfðatölu.   Það er ekki í fyrsta skipti sem þeir koma til hjálpar.  Eftir snjóflóðið í Súðavík, í miðri eigin kreppu, söfnuðu þeir miklum peningum.  Mér hefur í þessum hugleiðingum gengið illa að finna viðhlýtandi dæmi þar sem Íslenska þjóðin hefur komið þeim til aðstoðar.  Rámar þó í það að að þeim hafi verið leyft að veiða innan íslensku lögsögunar eitthvað magn af fiski þegar kreppan var sem verst hjá þeim.

Vonandi gleymir ekkert íslenskt mannsbarn þessari aðstoð og minnist Færeyinga ætið vel.  Gaman væri að fleiri færu svo að fordæmi Háskólans á Bifröst og biðu Færeyingum að njóta vel hér á Fróni. Sjá fréttina hér. http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/2008/10/29/bydur_faereyingum_okeypis_nam/

Hugarfar

Það er vissulega slæmt ef græðgi er leyfði í nafni kapitalisma þannig að óhóf eins leiði til þess að fjöldi fólks líður fyrir.

En það er að mínu viti enn verra þegar spiltur sjórnmálamaður í umboði kjósenda fer þannig með vald sitt að fjöldi fólks líður fyrir.

 

Fall flakkarans

Það er því miður satt; flakkarinn minn datt í gólfið í miðri vinnslu.  Svona óhapp sem ekki á að geta komið fyrir.  Tölvuviðgerðaverkstæðið segir að hann sé svo mikið bilaður að ekki sé hægt að ná út af honum gögnum.  Önnur verkstæði segja að það sé hægt, en þá þurfi að opna hann og það sé bara gert erlendis.  Kosti hugsanlega um 100.000 kr.

Fall flakkarans kom illa við mig.   Inni á honum voru fjölskyldu- og ferðamyndir í þúsundatali, eða frá árinu 2004 ásamt haugi að skönnuðum gömlu myndum sem ég var að vinna með.  Einnig mikið af stafrænum vídeóklippum.  Myndirnar voru í minni eign, Birnu og Rikka.

Og nú get ég ekki fengið mig lengur til að taka upp myndavélina og taka myndir...ekki strax allavega.

 

Bloggleti

Ekki hef ég verið duglegur að blogga undanfarið.  Ekki vantar efni ef marka má lætin í þjóðfélaginu.  En ég hef eiginlega ákveðið að vera ekki mikið að velta mér uppúr kreppufréttum.

Á laugardaginn var gerðist sá merkisatburður að rafmagnsorgelið hennar Guggu var gefið og flutt af heimilinu.  Þessi ágæti og vandaði gripur, sem var fermingargjöfin hennar Guggu hefur fylgt okkur  alla okkar búskapartíð í 24 ár.  Á öllum okkar heimilum hefur orgelið staðið einhversstaðar.  Verið á Hvolsvelli, Reykhólum, Reykjavík, Laugum, Siglufirði og á Selfossi.  Það á bara eftir að komast á Austfirði.

Í stað orgelsins er komið rafmagns-hljómborð (ábyggilega 4 sinnum minna og léttara).  Rikki stundar nú sínar píanóæfingar á það.

Geta ekki allir notað Byr ?

Byr fór ekki á hausinn.  Upplagt að allir útgerðamenn á Íslandi noti þann ágæta Sparisjóð eða bara Saprisjóð Vestmannaeyja.

Starfsemi útgerðarfyrirtækja í óvissu

Fjármagnskostnaður - samkeppni

Atlantsolía lækkar eldsneytisverð verulega og ef önnur olíufélög gera það ekki líka á sama hátt er hugsanlega loksins komin einhver samkeppni.

Olíufélögin hafa sagt aukinn fjármagnskostnað vera helsta áhrifaþátt þess að þau hafa aukið sína eigin álagningu síðstu misserin.   Mér hefur hinsvegar alltaf fundist afar dularfullt að þau ættu við nokkurn veginn sama fjármagnskostnaðarvanda að eiga; allavega hafa þau verið samstiga í því að taka meira til sín af álagningunni.  Líka Atlantsolía.

En kannski stendur Atlantsolía betur en hin olíufélögin.  Sjáum til.....kæmi þó ekki á óvart að á morgun væru öll ennþá með svipað verð.

Atlantsolía lækkar eldsneytisverð