Ég man eftir fyrstu spjallrásinni.

Ég man eftir því þegar ekki var sjálfvirkur sími heima og allir gátu hlustað þegar aðrir voru að tala saman.  Maður heyrði andardrátt á línunni og einnig þegar einhver tók tólið af eða setti það á.

Einu sinni á ári var okkur unglingunum í sveitinni leyfilegt að "hlusta og ærslast" í símanum.  Það var kvöldið þegar þorrablót sveitarinnar var haldið.  Þá fóru unglingarnir, sem heima sátu, ásamt einstaka barnapíu og slógu á létta strengi í símanum.  Þetta var í raun þrælfín spjallrás...sú fyrsta sem ég kynntist.

Merkilegt eftir á að hyggja að fullorðna fólkið skyldi ekki taka kvöld og kvöld svona saman líka og fara með kveðskap og gamanmál.

Athugasemdir

[Hildur Helga Sigurðardóttir, 11.2.2009 kl. 22:30]

Einu sinni var ég veðurteppt í sveit þar sem grannar á næstu bæjum víluðu ekki fyrir sér að koma inn á línuna ef þeim þótti þurfa að bæta einhverju við samtölin.

Þetta var bara gaman -svona í svartasta skammdeginu.

[Aprílrós, 12.2.2009 kl. 17:53]

Ég man eftir þessum tíma, og já einmitt á þorrablótskvöldunum vorum vjð unglingarnir á linunni. VAr virkilega gaman bara.

[Guðrún Vala Elísdóttir, 16.2.2009 kl. 21:32]

Þetta var ekki svona í Laxárdalnum, greinlega meiri menning í Saurbænum, a.m.k. man ég aldrei eftir að krakkarnir mættu leika sér í símanum