Fall flakkarans

Það er því miður satt; flakkarinn minn datt í gólfið í miðri vinnslu.  Svona óhapp sem ekki á að geta komið fyrir.  Tölvuviðgerðaverkstæðið segir að hann sé svo mikið bilaður að ekki sé hægt að ná út af honum gögnum.  Önnur verkstæði segja að það sé hægt, en þá þurfi að opna hann og það sé bara gert erlendis.  Kosti hugsanlega um 100.000 kr.

Fall flakkarans kom illa við mig.   Inni á honum voru fjölskyldu- og ferðamyndir í þúsundatali, eða frá árinu 2004 ásamt haugi að skönnuðum gömlu myndum sem ég var að vinna með.  Einnig mikið af stafrænum vídeóklippum.  Myndirnar voru í minni eign, Birnu og Rikka.

Og nú get ég ekki fengið mig lengur til að taka upp myndavélina og taka myndir...ekki strax allavega.

 

Athugasemdir

[Sigga (IP-tala skráð) 25.10.2008 kl. 15:53]

Púff.. ekki gaman að lenda í þessu. Það er eins og maður sé aldrei öruggur með þessar stafrænu myndir sínar.

[Einar Steinsson, 28.10.2008 kl. 22:08]

Harðir diskar bila, punktur, þarf ekki að ræða það meir. Þannig að þeir eru ekki öruggur geymslumiðill fyrir gögn sem ekki mega tapast. Hvað er hægt að gera? Hér er mín aðferð:

• Ég geymi myndirnar alltaf á tveimur stöðum, þ.e. tveimur hörðum diskum, líkindin á að báðir bili í einu eru lítil.
• Ég tek reglulega afrit af myndunum á DVD diska, best er að geyma afritin ekki heima hjá sér heldur t.d. hjá einhverjum ættingja ef kofinn skyldi nú brenna.
• Setja bestu myndirnar á vefsíður eins og http:/www.picasaweb.com eða http://www.flickr.com eða einhverjar slíkar. Þar er hægt að aðgangsstýra myndunum ef þið viljið ekki að hver sem er sjái þær og auðvelt að deila þeim með vinum og ættingjum. Ef fría plássið á þessum síðum dugar ekki kostar viðbótarpláss ekki mikið.

Með þessum aðferðum eru myndirnar nokkuð öruggar.