Dalirnir heilla

Þetta átti að verða rólyndisdagur og varð það reyndar framan af.  Vaknaði snemma til að bera út Fréttablaðið.  Það er alltaf jafn hressandi.  Síðan tók við dúll og dunderí alveg til 11 en þá ákvað ég að fara og þvo bílinn.  Það er alveg segin saga að þegar maður þvær bílinn verður maður bæði blautur og kaldur. Og bíllinn verður heldur aldrei eins hreinn og til stóð.  Svo skellti ég mér í sund.   Þegar heim kom var ekki lengur undan því flúið að takast á við heimilisbókhaldið.   Aldrei upplífgandi niðurstöður úr því.  Úff.

 Á morgun stendur til bruna vestur í Dali.  Það hefur verið hefð árum saman að þar komi fjölskyldan mín saman um Páska.   Börnin alin upp við þetta og því engin leið að sleppa slíku.   Spáin er þokkaleg, bingó í sveitinni á laugardaginn, messan á sínum stað í litlu sveitarkirkjunni og allt fullt af mat ef ég þekki mitt fólk rétt.

Blessaðir Dalirnir, alltaf gaman að koma á heimaslóðir.