Hvenær á að leyfa peningalega hvattningu ?

Það hefur hvarflað að mér í gegnum tíðina að hugsanlega kunni það að leiða til betri skólasóknar og aga ef foreldar nemenda væru sektaðir fyrir brot eða skróp barna sinna.  Það að greiða nemendum fyrir að lesa er aðeins enn ein leiðin til þess að hvetja nemendur til lesturs.  Og hingað til hefur bóklestur farið dvínandi ár eftir ár, þrátt fyrir lestrarátök og mikla hvattningu foreldra og skóla.

Í ofnagreindum hugmyndum er verið að nota mátt peninga til þess að skilyrða nemendur.  Og peningar eru nú heldur betur notaðir í lífinu sjálfu  í báðar þessar áttir; til hvattningar (t.d námsstyrkir) og til refsingar (t.d hraðaksturssektir).   En er réttlætanlegt að nota peningalegar skilyrðingar  með börnum...það er spurningin ?

Vill borga krökkum fyrir að læra heima

Athugasemdir

[Sædís Ósk Harðardóttir, 12.2.2008 kl. 00:06]

Mér finnst vera komið of mikið af stýringu með umbun, það þarf að reyna einhvern veginn að ná í innri áhugahvöt, þannig að nemendur finni hjá sér löngun og vilja til að læra eða takast á við ákveðin verkefni án þess að fá "verðlaun" fyrir hvað eina sem gert er. Efla ábyrgðarkennd þeirra.

Annars er hættan sú að við endum í þessum frægu orðum er voru í Sódóma Reykjavík:  "Ég geri ekki neitt fyrir neinn, sem gerir ekki neitt fyrir nein,,