Úrelt kjaftasamkunda ?

"Enn og aftur er þingið sér til skammar.  Enn og aftur þarf þjóðin að horfa upp á málþóf, þrætur og hártoganir, upplifa tregðu og taktleysi.  Hvernig fullorðið fólk nennir þessu er mér hulin rágáta en líkast er þetta kjaftasamkunduform gengið sér til húðar.   Þingheimur er klossfastur og þokar litlu og allt of hægt.  Undrun sjálfstæðismanna varðandi ásakanir um mútuþægni er að vonum og pínlegt að hlusta á umvandanir þeirra eftir allt sem á undan er gengið.   Þrái sama flokks gegn lýðræðisumbótum er umhugsunarefni, ekki síður en andstaða hans gegn þjóðareign auðlinda.  Hvaðan flokknum koma þessar hugsýnir veit ég ekki en óbreyttar munu þær viðhalda fylgistapi flokksins.   Tuð stjórnarflokkanna um ráðherrafjöld er annar álitshnekkir og kraftleysi í ákomu stjórnlagaþings annar.  Að ekki sé talað um auðlindamálin.  Hafi þessir flokkar meirihluta, hví ekki að klára málin þó það kosti málþóf?   Nýta sér lýðræðið loksins þegar sveifin er rétthallandi?   Kannski sú kenning sé rétt að sami botn ríki undir þessu öllu saman og raunverulegur vilji til breytinga ekki til staðar.   Þá er ekkert annað í stöðunni en að keyra grínið úr ráðhúsinu inn á þing."

Tek undir þessi orð Lýðs Árnasonar á  www.lydurarnason.blog.is