Ingólfsfjall og Káta

Ég er nýkominn úr fjallgöngu á Ingólfsfjall með starfsfélögum úr Vallaskóla.  Alls 30 manns. Fórum að stað um kl. 18.00 og vorum komin niður uppúr kl. 20.00.  Sól, heiðskýrt og fallegt veður, vísu nokkuð napurt á fjallinu sjálfu.  Ferðin var hin besta líkamsrækt og skemmtun og bauð stjórn starfsmannafélagsins uppá veitingar bæði uppi á fjallinu og niðri í lok göngunnar.

Það hinsvegar skyggir á ferðina að á niðurleið, hvarf frá mér hundurinn; hún Káta.  Sást síðast til hennar á niðurleið í miðju fjalli.   Hvernig sem leitað var og kallað í allar áttir með fjallinu og víðar fengum við ekkert svar.  Hundurinn barasta hvarf.

Svo nú er sorg á Víðvöllunum...höldum leitinni áfram í fyrramálið.

Og takk fyrir veturinn....hann er víst að verða búinn.